ΘΕPΑΠΕIO
Στo Θεραπειό, Ρωμαϊκά λoυτρά και ιαματικές πηγές βρίσκoνταν δυτικά τoυ χωριoύ. Κoντά στo Θεραπειό, μέσα στo πoτάμι, υπήρχε μία πηγή, πoυ κάθε χρόνo τo δεκαπενταύγoυστo ανάβλυζε θερμό ιαματικό νερό. Μαζευόταν κόσμoς πoυ γιατρευoταν. Όμως σκεπάστηκαν, γιατί oι Τoύρκoι πoυ πρoσέρχoνταν λεηλατoύσαν την περιoχή. Αργότερα oι χριστιανoί άνoιγαν λάκκoυς σε μια πλαγιά και έκαιγαν ξύλα. Πάνω στα κάρβoυνα άπλωναν χόρτα και ξάπλωναν όσo άντεχαν. Επειδή αρκετoί γιατρεύoνταν oνoμάστηκε Θεραπείoν.
Θεραπειό. Το εσωτερικό και άποψη του ναού.
Το υπέρθυρο του μεταβυζαντινού ναού Θεραπειού.
■
Θεραπειό. Εικόνες του 1896 και 1898, από το Ορτάκιοϊ.
Είναι ένα από τα παλιά χωριά των ντόπιων κατοίκων της περιοχής. Γνωστό ως Σαρή γιάρ, συναντιέται για πρώτη φορά σε ένα βακουφικό έγγραφο του σουλτάνου Μουράτ Β', του α' μισού του 15ου αιώνα. Ίσως όμως να πρόκειται για άλλο Saru Yar, η ταυτίσή του δεν είναι σίγουρη.
Επισήμως το συναντούμε στην απογραφή του 1877, με 250 ανθρώπους. Βέβαια η ύπαρξη του είναι πολύ πρωιμότερη. Το 1873 περιλαμβάνεται στα οχτώ ελληνικά χωριά της περιοχής Τζιερμενίου, μαζί με τα (Μ)πες Τεπέ, Γιαλατζίκ, (Μ)πάρα, Καρά Μπαγ, Ουρούμκιοϊ, Κόζλουτζια και (Μ)πεκτεσίδες, Κουμαρλί (μικτόν).
Το 1905 είχε 18 μαθητές ενώ το 1910 είχε 29 άρρενες μαθητές και 6 θήλεις, χωρισμένους σε 3 τάξεις και ο μισθός του δασκάλου ήταν 24 εικοσόγραγκα.
Ο μεταβυζαντινός ναός Κοιμήσεως της Θεοτόκου του Θεραπειού χτίστηκε το 1895 και η ημερομηνία 16 Απριλίου είναι χαραγμένη στο υπέρυθρο. Στην κτητορική επιγραφή αναφέρεται ως ημερομηνία των εγκαινίων η 25η Αυγούστου του ίδιου έτους. Στο δάπεδο του Ιερού του, φωτογραφίσαμε δικέφαλο αετό με την επιγραφή ΜΝΗΣΘΗΤΙ ΚΥΡΙΕ.
Ο ναός διαθέτει δύο εισόδους μια κεντρική και μια από την πλάγια, βόρεια πλευρά του, που οδηγεί κατ'ευθείαν στο γυναικωνίτη, ώστε να περνούν οι γυναίκες απαρατήρητες. Είναι χτισμένος με πέτρα Θεραπειού, καμπύλο εξώστη και ξύλινη καμαρωτή οροφή. Οι ναοί αυτοί με την αρχιτεκτονική τους διαφοροποίηση αντανακλούν την πολιτισμική εξέλιξη κατά το δεύτερο μισό του 19ου αιώνα. Τρίκλιτες βασιλικές Ξυλόστεγες ή κτιστές καμαροσκέπαστες με μεγάλα ανοίγματα και λιθόκτιστα καμπαναριά.
Στo Θεραπειό, Ρωμαϊκά λoυτρά και ιαματικές πηγές βρίσκoνταν δυτικά τoυ χωριoύ. Κoντά στo Θεραπειό, μέσα στo πoτάμι, υπήρχε μία πηγή, πoυ κάθε χρόνo τo δεκαπενταύγoυστo ανάβλυζε θερμό ιαματικό νερό. Μαζευόταν κόσμoς πoυ γιατρευoταν. Όμως σκεπάστηκαν, γιατί oι Τoύρκoι πoυ πρoσέρχoνταν λεηλατoύσαν την περιoχή. Αργότερα oι χριστιανoί άνoιγαν λάκκoυς σε μια πλαγιά και έκαιγαν ξύλα. Πάνω στα κάρβoυνα άπλωναν χόρτα και ξάπλωναν όσo άντεχαν. Επειδή αρκετoί γιατρεύoνταν oνoμάστηκε Θεραπείoν.
Θεραπειό. Το εσωτερικό και άποψη του ναού.
Το υπέρθυρο του μεταβυζαντινού ναού Θεραπειού.
■
Θεραπειό. Εικόνες του 1896 και 1898, από το Ορτάκιοϊ.
Είναι ένα από τα παλιά χωριά των ντόπιων κατοίκων της περιοχής. Γνωστό ως Σαρή γιάρ, συναντιέται για πρώτη φορά σε ένα βακουφικό έγγραφο του σουλτάνου Μουράτ Β', του α' μισού του 15ου αιώνα. Ίσως όμως να πρόκειται για άλλο Saru Yar, η ταυτίσή του δεν είναι σίγουρη.
Επισήμως το συναντούμε στην απογραφή του 1877, με 250 ανθρώπους. Βέβαια η ύπαρξη του είναι πολύ πρωιμότερη. Το 1873 περιλαμβάνεται στα οχτώ ελληνικά χωριά της περιοχής Τζιερμενίου, μαζί με τα (Μ)πες Τεπέ, Γιαλατζίκ, (Μ)πάρα, Καρά Μπαγ, Ουρούμκιοϊ, Κόζλουτζια και (Μ)πεκτεσίδες, Κουμαρλί (μικτόν).
Το 1905 είχε 18 μαθητές ενώ το 1910 είχε 29 άρρενες μαθητές και 6 θήλεις, χωρισμένους σε 3 τάξεις και ο μισθός του δασκάλου ήταν 24 εικοσόγραγκα.
Ο μεταβυζαντινός ναός Κοιμήσεως της Θεοτόκου του Θεραπειού χτίστηκε το 1895 και η ημερομηνία 16 Απριλίου είναι χαραγμένη στο υπέρυθρο. Στην κτητορική επιγραφή αναφέρεται ως ημερομηνία των εγκαινίων η 25η Αυγούστου του ίδιου έτους. Στο δάπεδο του Ιερού του, φωτογραφίσαμε δικέφαλο αετό με την επιγραφή ΜΝΗΣΘΗΤΙ ΚΥΡΙΕ.
Ο ναός διαθέτει δύο εισόδους μια κεντρική και μια από την πλάγια, βόρεια πλευρά του, που οδηγεί κατ'ευθείαν στο γυναικωνίτη, ώστε να περνούν οι γυναίκες απαρατήρητες. Είναι χτισμένος με πέτρα Θεραπειού, καμπύλο εξώστη και ξύλινη καμαρωτή οροφή. Οι ναοί αυτοί με την αρχιτεκτονική τους διαφοροποίηση αντανακλούν την πολιτισμική εξέλιξη κατά το δεύτερο μισό του 19ου αιώνα. Τρίκλιτες βασιλικές Ξυλόστεγες ή κτιστές καμαροσκέπαστες με μεγάλα ανοίγματα και λιθόκτιστα καμπαναριά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου