Ο Στραγγαλισμός της Ανατολικής Ρωμυλίας
 |
| Εθνολογικός Χάρτης Edward Stanford 1877 |
Η Ανατολική Ρωμυλία ήταν ανέκαθεν μια ελληνική επαρχία γεμάτη από Έλληνες εμπόρους και διανοούμενους, που διέπρεπαν σε κάθε κοινωνική, αλλά και πολιτική θέση της τότε εποχής. Τον πολιτισμό μας στα Βαλκάνια, Κωνσταντινούπολη - Ανατολική Ρωμυλία - Μοναστήρι κ.α, μαρτυρεί το γεγονός ότι κάθε νέος, ο οποίος ήθελε να αφοσιωθεί στις επιστήμες, μάθαινε ελληνικά.
Τόσα έργα, τόση ιστορία, τόσος πολιτισμός χάθηκε, λόγω των σχεδίων της ''Μητέρας Ρωσίας'' να βγει στη Μεσόγειο μέσω της Βουλγαρίας και λόγω των υπόλοιπων ψευτό-συμμάχων, που πάντα κυνηγούσαν τα συμφέροντά τους, ποδοπατώντας πάντα τον πολύπαθο Ελληνισμό.
Βρισκόμαστε, λοιπόν, στα τέλη του 19ου αιώνα και αφού οι Ρωσία υποχρεώνει την πλέον ταχέως παρακμάζουσα Οθωμανική Αυτοκρατορία να υπογράψει την Συνθήκη του Αγίου Στεφάνου, πραγματοποιείται το όνειρο των Σλάβων, των Πανσλαβιστών και των εχθρών του Ελληνισμού: Η Ρωσία βρίσκει μια διέξοδο προς την Μεσόγειο. Αργότερα, όμως, τα συμφέροντα της Γερμανίας και της Μ. Βρετανίας θίγονται και απαιτούν άμεση αναθεώρηση της συνθήκης. Ένας λόγος παραπάνω για να αναθεωρηθεί η συνθήκη ήταν, το γεγονός ότι η ύπαρξη ενός τόσο μεγάλου προτεκτοράτου της Ρωσίας στα Βαλκάνια και την Μεσόγειο, θα έκανε την Ρωσία υπερδύναμη.
Και ενώ η Συνθήκη του Αγίου Στεφάνου υπεγράφη τον Φεβρουάριο του 1878, η αναθεώρησή της, δηλαδή η Συνθήκη του Βερολίνου, την διαδέχθηκε 4 μήνες αργότερα, τον Ιούνιο του 1878. Από αυτήν την συνθήκη προκύπτει το αυτόνομο βουλγαρικό κράτος, και μια αυτόνομη περιοχή της Βόρειας Θράκης, ονόματι Ανατολική Ρωμυλία. Τα δύο αυτά κράτη ήταν υπό την επικυριαρχία του σουλτάνου.
Στην Ανατολική Ρωμυλία, όπως φαίνεται στον εθνολογικό χάρτη παραπάνω, ο ελληνικός πληθυσμός ήταν ,αν όχι η πλειονότητα, ένα μεγάλο κομμάτι περιοχής. Συγκεκριμένα, αναφέρεται σε βιβλίο του Καθηγητή Κυριάκου Παπακυριάκου (Ο Μακεδονικός Αγώνας στο νομό Σερρών, Σελ. 32), ότι οι Έλληνες στην Ανατολική Ρωμυλία ξεπερνούσαν τις 250.000 ψυχές.
Εξού και το όνομα άλλωστε : Rum + Millet = Η κοινότητα των Ρωμηών
Ένας αριθμός είναι κάτι το όχι και τόσο σημαντικό όσο ο πολιτισμός της περιοχής, ο οποίος μαρτυρεί την Ελληνικότητα του τόπου, όπως ακριβώς στην Βόρεια Ήπειρο, στην Βόρεια Κύπρο και σε όλη σχεδόν την τουρκική επικράτεια. Οι Έλληνες δεν είναι η πλειονότητα σήμερα, αλλά αυτά τα μέρη είναι ελληνικά.
Πώς χάθηκε όμως, τέλος πάντων, ένα κομμάτι της πατρίδας μας και του πληθυσμού μας;
'' Οι Ρώσοι που κατείχαν στρατιωτικά την Ανατολική Ρωμυλία παρέβησαν την Συνθήκη του Βερολίνου και με την δύναμη των όπλων επέβαλαν σε όλες τις θέσεις κλειδιά της διοίκησης (Υπουργούς, Νομάρχες, έπαρχους) Βούλγαρους. Έτσι έγινε συστηματική διάβρωση από την Βουλγαρία. Τέλος στις 18-9-1885 οι Βούλγαροι κατέλαβαν ολόκληρη την Αν. Ρωμυλία με την οποίαν είχαν εκτεταμένα σύνορα με στρατιωτικό πραξικόπημα, το οποίο δεν είχε αναγνωρισθεί με καμία συνθήκη. Απο τότε, όπου οι Βούλγαροι αποτελούσαν λιγώτερο από το ένα τρίτο του πληθυσμού, άρχισε η προσπάθεια εκβουλγαρισμού της Βορείου Θράκης και ο εκτοπισμός των Ελλήνων.
Η Ελλάς μικρή, μακρυά, χωρίς δύναμη, μαραμένη από μικροκομματικές διενέξεις έμεινε απλός θεατής στις διώξεις των Ελλήνων, όπως και πολλές άλλες φορές έμεινε σε ανάλογες περιστάσεις, πρόσφατα αδιαφορώντας στα δεινοπαθήματα των Ελλήνων στην Πόλη και Ίμβρο και μη επωφελούμενη να διώξει τους τουρκογενείς, που εξελίσονται σε γάγγραινα στην Θράκη. Η Σερβία κύρηξε τον πόλεμο στην Βουλγαρία, γιατί ανατρεπότανε η ισορροπία στα Βαλκάνια, αλλά έχασε.
Με κάθε τρόπο οι Βουλγαρικές αρχές προσπαθούσαν να εξαναγκάσουν τον πληθυσμό να απαρνηθεί την Ελληνικότητά του. Στις 19 Απριλίου 1886, επτά μήνες μετά το πραξικόπημα, οι Νομάρχες απήυθυναν έγγραφα προς τους Μητροπολίτες και τους Δημάρχους με τα οποία εγνώριζαν ότι στο εξής δεν θα γίνονται δεκτά έγγραφα γραμμένα στην ελληνική. Ταυτόχρονα άρχισε ο διωγμός της ελληνικής γλώσσας στην εκπαίδευση. Και η Ελλάς σιωπούσε. Είχε κομματικές διενέξεις.''
Απόσπασμα: Θράκη: Η Έπαλξη του Ελληνικού Βορρά, Γιάννη Μαγκριώτη, Β' έκδοση, Εκδόσεις Ρήσος 1995, Σελ. 190
Και παρακάτω:
'' Ο Βουλγαρικός όχλος κατέστρεψε και λεηλάτησε την Μητρόπολη της Φιλιππουπόλεως και άλλους 113 ναούς.
Η περίφημη Μαράσλειος Σχολή μαζί με την ονομαστή της βιβλιοθήκη κάηκαν. Πολύιτμα και σπάνια βιβλία σχίστηκαν και καταστράφηκαν. Κατέστρεψαν ακόμα άλλα 66 ελληνικά σχολεία.
Οι ελληνικές πόλεις της Στενημάχου, Βάρνας, Μεσήμβριας, Σωζοπόλεως, Πύργου, Αγαθοπόλεως, Καβακλή και Ορτάκιοι, όπου οι Έλληνες, σύμφωνα με την Βουλγαρική απογραφή του 1885, είχαν την πλειοψηφία, πάθανε συφμορά.
Άλλες 88 κοινότητες διελύθησαν και η περιουσία τους περιήλθε στο βουλγαρικό δημόσιο. Το συνολικό ύψος της περιουσίας που καρπώθηκαν οι Βούλγαροι από τους Έλληνες το 1906 είναι ανυπολόγιστο. Δεν δώθηκε έστω συμβολική αποζημίωσις.
Η ελληνικότης της Ανατολικής Ρωμυλίας δεν ήταν κάτι που ισχυρίζονταν μόνο οι Έλληνες μονόπλευρα. Για την ελληνικότητά της στο πρόσφατο και απώτερο παρελθόν μιλούν όχι μόνον οι ελληνικές πηγές, αλλά και οι ξένοι περιηγητές που πέρασαν από την περιοχή και ήταν αυτόπτεις μάρτυρες.
Έτσι οι Broquière το 1443, ο Gerlach το 1578, ο Werher το 1646, ο Lusignan το 1776 ενώ αναφέρουν τόσα για τους Έλληνες, δεν κάνουν μνεία για τους Βούλγαρους, σα να μην υπάρχουν.
Όμως με το πραξικόπημα του 1885, τις διώξεις του 1905-1907 και την επίσημη απαγόρευση της ομιλίας και της διδασκαλίας της ελληνικής έχει χάσει την ελληνικότητά της και έχει εκβουλγαρισθεί, ενώ οι αρκετοί Έλληνες που παρέμειναν εκεί, φοβούνται να εκδηλωθούν. Παρα τα 100 χρόνια διωγμών και απαγορεύσεων, σε πολλές περιοχές μιλούν ακόμα ελλήνικά.''
Απόσπασμα: Θράκη: Η Έπαλξη του Ελληνικού Βορρά, Γιάννη Μαγκριώτη, Β' έκδοση, Εκδόσεις Ρήσος 1995, Σελ. 194-195
Τα ιστορικά στοιχεία είναι προφανή. Μου προκαλεί μεγάλο μίσος η ιδέα, ότι από τότε που απελευθερωθήκαμε, δεν πάψαμε να είμαστε ένα ψευτο-ρωμαίικο, μια ψωροκώσταινα. Μας γονάτισαν οι ''σύμμαχοι''. Αλλά ελπίζω σε ένα καλύτερο αύριο. Ας μην ξεχνάμε ότι :
Η Ρωμανία κι αν πέρασεν ανθεί και φέρει κι άλλο!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου